Parfümün Hariç Herkes Sahte!

Keşke... Hiç tutmamış olsaydım elinden, ve bakmamış olsaydım gözlerine. Çünkü... Çünkü her seferinde biraz parfüm kalıyor geriye senden. Şimdi ne oksijen soluyor ne de karbondioksit veriyorum, günlerdir arkandan bıraktığın kokuyla yetiniyorum.

Ve bana sakın aşktan bahsetme, aşk değil bu! Bir gemiyi terk ettikten, aylar sonra ona özlemle tekrar dokunma hevesi; buna aşk denebilir mi? Bana bilmediğim terimlerden de bahsetme, doldurma gözlerimi tekrar hevesle. Bilmiyorum daha ne kadar yalan söyleyebilirim ya da yalnızlık kaplı odamı senin kokunla doldurabilirim; ve hayır, sevmiyorum ben seni. Sadece dokunmak istiyorum, dudaklarına. Her gece, her saat ağrı kesicimin içkiyle yok oluşundan sıkıldım. Her gece, kahrolası her gece gözlerimle kavgaya tutuşmaktan bıktım artık; bak hatta, şuan bile...

Senleyken de sensizken de mutluyum, bana bunu tanımla. Çünkü sen olmasan bile, gülümseyişini unutmam. Nasıl anlatabilirim sana bilmiyorum, sensizliğin tıbbi tanımını ama bilmeni isterim ki ben senleyken de hastayım. 'Ayrılık uzun sürer' demiştin, umarım beklerken sıkılmazsın. Ve hani bir de 'neden' diye sormuştun arkamdan; her şey bittiği için değil de, cevabını bilmediğim içindi cevap vermeyişim.

Umarım mutlusundur, ben mutluyum ve mutlu oluyorum parfümünün ulaştığı her metre karede. Seni düşünüyorum, 'o mutlu' diyorum, ne pişmanlık kalıyor ne de arzu o zaman işte. Sahte yüzler görüyorum, sahte çiftler görüyorum, ve sahte öpücükler çevremde. Düşünüyorum... İnsanlar ne kadar aptal, kendini beğenmiş ve hırslı! Biz böyle değildik seninle, çünkü her elini tuttuğumda, her göz yaşını sildiğimde, her sarıldığımda sana; biraz daha yaşıyorduk. Çünkü, çünkü yaşamayan herkes sahte! Sahte olan herkes ölü ya da.. Bilmiyorum. Ama şu sıralar herkes sahte... Evet, herkes sahte!

|