Meksikalı Beyaz Adam

Sessizliğin uğultusu ve beyaz bir adam Tijuana'da, yılbaşına saatler kala arkadaşının yanında. Tekila cennetinin farklı insanı olmak kolay değil tabi, tuz ve limonu yaladıktan sonra kalmıyor ağzında, aroması. Arkadaşına veda ederken, tokalaşıp öpüyor yanağından. Bunu gören insanlar ayıplıyor, eşcinsel damgası yiyen, Beyaz Adam! Ve Meksika...

Akşam saati utancını saklamak için, iş yerine doğru yola koyuluyor. Kirpiklerinden düşen yorgun çapak, tozlu caddeye, karışıyor. Yanından geçtiği sokak dansçılarına bakıp gülümserken, dansçılar da durup ona bakıyor; Beyaz Adam. 16. yüzyılda gaddar bi kimyasal silah olmak istiyor, yani Hernan Cortes. İçindeki kinle alevleniyor, hepsini yok etmek. Mextli beliriyor gökyüzünde, ufak bi fırtına patlatıyor. Çokta uzak sayılmaz aslında fırtınaya, ortasındaki çölü saymazsak, Kaliforniya... Ve Meksika...

Sigara almak için bi bakkala uğruyor, saat 23:19. Bırakıyor tezgaha, bi kaç Meksika pesosu. Sigarasını yakarken, "¡pobre méxico" cümlesi yankılanıyor zihninde. "Tanrıya çok uzaksın, ve Amerika'ya çok yakın...". Düşünüyor eve doğru koyulurken yola, ve en sonunda hak veriyor, Porfirio Diaz'a. Takılıyor gözleri Meksika bayrağındaki İspanyol yeşiline, sonra gözlerinin önünde, Papua Yeni Gine.

Evine varıyor ve asıyor siyah paltosunu, saat gece 12 ve tam 12 kere çalıyor siyah kilise çanı, her çan sesinde atıyor ağzına bir siyah üzüm, ve tutuyor gerçekleşmeyeceğini bile bile, siyahtan, dilekler... Beyaz Adam! Ve Meksika...

|