Bir Çift Göz

... Tüm gücüyle dudaklarını aralayıp okkalı bir küfür savurdu, hemen ardından gelen pişmanlığı seviyordu çünkü. O kadar zavallı, o kadar nankör bir sevgiydi ki bu; tek avuntusu kendini cezalandırıyor olmasıydı. Özür dilemeyi de bilirdi ama, her şeyi bir anda değiştireceğini düşünürdü ufak bir özrün. Dudaklarını araladı...
..
.
Dudakları çatladı birden.
Biraz daha zorladı...
Dili dolaştı bu kez.
Son bir çaba..
Boğazı da düğümlenmişti.

Bir çift kahverengi göz tüm içtenliğiyle yanıt arıyordu karşısında. Oysa, bebekliğine dönmekle yetinmişti; kobalt mavisi zeminde çaresizce sürünüyordu.

"Seni kokuşmuş paçavra! Görmüyor musun halimi?"

Sahi ya, görmüyor muydu? Sesin yayılmadığı bir zaman aralığında hapsolmuş olmalıydılar, ne kadar da saçma; tüm bu zırvalara o kadar kapalıydı ki...
"Ne yani? Ses yayılmıyor muymuş uzayda? Seninle Venüs'te, Güneş ışınlarından sigaralarımızı yakmaya çalışırken tartışmak isterdim bunu."
Hep böyle derdi, garip ütopyalarla besleniyordu zihni. Onca acıdan sonra en besleyici değerleri, hayal gücünde bulmuştu. Tüm değerl...

Işık...
Kendi ırkının daha önce tanımını yapmadığına emin olduğu bir ışık hüzmesi süzüldü karşısındaki bir çift göze, tek gerçeğini de daha önce görmediği bir rengin ardında kaybetmişti, göremiyordu.
"Siktir git, SİKTİR GİT!" diye bağırdı hemen ardından elleriyle ağzını kapatırken. Sarf ettiği 4 sözcük, ne kadar fazla kana mal olmuştu. Dişlerinin arasından süzülen kırmızıları, ışık hüzmesine tükürüyordu bir umut. Ona, hiç görmediği bir tonu karalıyordu farketmeden.

Karanlık...
İlk insan oldu sanki birden. Elleriyle etrafını yokluyor, daha önce çevreyi dikkatlice incelemediği için kendine küfrediyordu. Ne kadar çok küfür vardı, bu kadar az sevginin yanınd... "KES SESİNİ APTAL HERİF! Edebiyatını sikerim senin şimdi, düşünnn, bir şeyler düşün..."

İki göz belirdi tekrar, uçsuz bucaksız karanlıkta yalnızca iki gözdü gördükleri. "Sen paçavrasın, aptal bir paçavra! Neden bir şeyler yapmıyorsun? Yardım etsene."
Kendisi duyabiliyordu sadece tüm bunları, aptal zaman aralığı...

Gözlerini kırptı yeşil, kısa süreli bir karanlık.. 1, 2, 3... Ne kadar uzun sürmüştü, koşmaya başladı gözlere doğru. Yumruğunu sıktı, sıktııı, sıktıııı.
Cam sesleri...

Elindeki kanın üzerine toplanmış cam parçalarının hissinden başka, geriye kalan tek şey karanlıktı...
Uçsuz bucaksız karanlık...

|